Drie keer is ...

Zondag 18 augustus 2013

De zaterdagavond was goed besteed met vrienden aan een zelf bereidt Jamie Oliver diner met de nodige alcoholische versnaperingen zoals Rosé, zoete Sherry in de Tiramisu en Limoncello. Zondagochtend was dat goed te merken. Vissen  werd het pas tegen de middag. Hierdoor was er niet de verducie dat de vangsten top zouden worden. Ga je niet dan vang je zeker niets, maar niet gaan was geen optie, want ik had er afgelopen week al naar uitgekeken om de pen weer eens lekker te zien wegtrekken.

De eerste stek die ik aandeed was in een oud park waar ik één enkele zware karper een keer heb zien zwemmen. Deze bejaarde big zou ik graag eens van heel dichtbij willen bekijken. Een zogenaamde targetvis. Het water is  hier werkelijk kristalhelder. Een bergmeertje is er niets bij, behalve dat het niet blauw maar bruinig ziet. Kippenbix, mais en enkele zelf gedraaide boillies onder de bomen te water en op naar de tweede stek.

De tweede stek is een oude gracht waar een klein oud bestand aan karpers gehuisvest is. Aangekomen bij de gracht, de auto geparkeerd en eerst maar eens observeren. Daar was ik heel snel mee klaar, want op de kop van de gracht vlakbij een waterinlaat waren twee bellen plakaten zichtbaar en een enkele keer zag ik een megagrote vin wapperen. Direct terug naar de auto om de penhengel te halen. Hieraan een grote weerhaakloze wide gap haak bevestigd en er een grote broodpluim opgezet. Vanaf de zijkant voorzichtig het water benaderd en met een welgemikte worp over een bellenplakaat het aas te water en deze rustig dichterbij getrokken.

Mijn buik begon een beetje te kriebelen. Of dit door de spanning kwam of door de drank en het diner van de vorige avond was nog onduidelijk. Mijn pen begon te wiebelen wat een goed teken was, stond weer stil en de plakaat verplaatse zich van de pen vandaan. Niet veel later ging de pen toch onder en trok snel weg. Bij aanslaan geen weerstand en geen grote kolk van een geschrokken karper. Hmmm, kleine vis? Ja, ondanks de aanwezige karpers was er ook veel kleine vis die de broodvlok geregeld aanvielen. Een snoek ging zelfs meedoen. Een paar keer knalde een snoek richting de broodvlok terwijl daar voorntjes aan het snoepen waren. Daardoor sprongen de visjes boven water en liet de snoek een kolk en heel veel bellen achter terwijl hij trachte zijn bek te vullen.

Toch ook hier maar wat pluimvee legkorrels en mais te water gelaten om de karpers op de stek te houden, maar dat mocht niet meer baten. De karpers hielden het na een half uur voor gezien. Jammer, voortaan eerst maar een voerplek aanmaken in plaats van op goed geluk de broodpluim te water laten. De karpers zijn echt rakelings langs de vlok gezwommen, al azend, maar lieten deze aan hun neus voorbij gaan.

Terug naar de eerste stek om te checken of hier geaast werd. Het mais was weg, maar de boillies lagen er nog. Een aantal extra boillies erbij gemikt en daarna even het water afgestruind.

Anderhalve meter vanaf de kant stond een snoek van ongeveer 70 centimeter schuin omhoog in het water. Zijn bek ging langzaam een klein beetje open en dicht. Langzaam steeg ie naar de oppervlakte en ongeveer 10 centimeter onder het oppervlakte spreidde hij zijn bek een paar keer wijd open waarbij de kieuwen ook flink omwijd gingen. Wat een enorme muil heeft zo'n beest toch. Echt gaaf om te zien. Daarna draaide ie langzaam weg naar het midden van de sloot en zakte naar de bodem. Op de terugweg stond ie vlakbij de kant. Met de achterkant van mijn hengel ging ik zachtjes heen en weer in het oppervlak van het water. Dit trok zijn aandacht en hij kwam langzaam naderbij. Wow, zou ie toehappen in het handvat? Toen ik het handvat opeens snel heen en weer haalde, reageerde ie direct en draaide zijn hele lijf gelijk mee om toe te kunnen happen. Wederom kriebels in mijn buik, maar nog steeds twijfel waardoor. Natuurlijk droeg de situatie bij tot een verhoogde spanning en zeker tot een soort weegevoel in de buik, net zoals recentelijk tijdens mijn zweefvliegtuig vlucht. Tijdens de start en de steile steiging en de abrupte landing gaf mijn buik ook de nodige signalen af. Adrenaline, zalig! Nadat de snoek enkele minuten het handvat gevolgd had, draaide ie langzaam om en verdween richting het midden van het water. Wow, close encounter met een topjager.

De derde stek moest nu vis opleveren. Ik wilde graag mijn pen schuin zien wegtrekken en de penhengel weer eens lekker krom trekken waarbij de slip zich laat horen. De Beemster werd nu het jachtgebied. In een kleine ondiepe sloot zag ik karper azen. Niet geleerd van de grachtsessie, weer gelijk te keer gegaan met een grote broodvlok. Deze werd ook hier volledig genegeerd. En de tijd tikte maar door... Hierna toch maar een drietal voerplekken aangelegd met kippenbix en mais in twee andere sloten in de buurt. Toch maar investeren in tijd om de vis de gelegenheid te geven het aas te vinden en te laten over gaan tot azen.

Op de eerste stek hier, zat kleine vis aan de mais te knabbelen. De grote haak was vervangen door een kleinere, maatje 8, met hair. Terug bij de tweede stek in de Beemster, zag ik dat er grijze kleiwolken waren ontstaan op de stek. Op dat moment was er geen vis zichtbaar aan het azen. Toch de dobber op de stek gelegd en niet veel later zag ik een karper op twee meter van de stek naderbij komen. Heel bewust zwom deze karper naar het voer, wellicht had dezelfde net hier geaast. Een halve minuut later trok de pen, zoals gewild, lekker schuin weg en knalde de karper, na contact, er fijn vandoor waarbij de penhengel krom ging tot in het handvat en de slip ook goed meedeed.

De eerste karper was eindelijk op het droge. Het leek wel een goudkarper met zijn glinsterende gouden schubbenkleed en oranje vinnen.

De derde stek hier, was in de zogenaamde put waar water van een kleine verhoging in terecht komt. Hierdoor is het water lekker zuurstofrijk. Gegarandeerd, met het huidige warme water, voor de aanwezigheid van vis. En of... Hier ving ik kort na elkaar drie mooie knollen. Na een moeizame start vandaag was het einde van de sessie inleggen en vangen.

 

Zoals gezegd ga ik proberen om me niet meer te laten verleiden door azende vis, maar neem voortaan iets meer tijd om een stek voor te bereiden. Dit blijkt in de praktijk, op een enkele keer na, toch beter te werken. Ondanks de fijne afsluiting blijven de grote biggen uit de gracht in mijn gedachten. Deze tantes moeten toch ook te verschalken zijn. Binnenkort ga ik het zeker nogmaals op de gracht proberen.

Grtx,
FER