Cabanas / Tavira Part 3

Zaterdag 8 September

De Atlantische oceaan was weer iets gladder geworden waardoor we vandaag naar de hotspot der hotspotten voor Marlijn gingen. Ongeveer 50 mijl uit de Portugese kust liggen een drietal pieken onder water. Dit is het jachtgebied van de blauwe marlijn. Hier patrouilleert de blauwe marlijn op zoek naar zijn prooi. Door de bergen op de bodem van de oceaan wordt water omhoog gestuwd wat voor stromingen en voedsel zorgt voor kleine vis, grotere vis en hele grote vis.

Vandaag met maar een lichte golfslag kon ik voor het eerst mijn ontbijt binnen houden, kreeg ik dan toch zeebenen? We moesten drie uur varen om bij de locatie te komen. De tijd zijn we door gekomen met in de kajuit te hartenjagen. Onderweg kwamen we weer een grote groep dolfijnen tegen. Prachtig om te zien maar verdomd lastig om op de gevoelige plaat vast te leggen.

Na een tweetal uur kwam er een bericht binnen dat een stel Amerikanen die alle oceanen afstruinen op zoek naar marlijn er één gehaakt hadden. Een blauwe marlijn hadden ze gevangen en volgens zeggen een beste.

Na de eclatante overwinning van het Nederlandse elftal op Turkije waren we in de winning mood en besloten om onze meegebrachte shirts ook op de boot te dragen. Bijgelovig als we zijn, kon het deze keer dus niet mis gaan.

Continu de horizon afspeurend of we vinnen zagen van marlijn, jagende tonijnen, jagende vogels of tuimelende dolfijnen.

Op de hotspot locatie met de bergen onder het wateroppervlak waren we niet de enige. Nog een viertal boten waren hier aanwezig, waarvan er 3 aan het trollen waren op marlijn en één boot was aan het diepzee vissen.

Zelf hadden we alle hengels die aanwezig waren in alle mogelijke posities uitgezet. Een prachtige school inktvis lures volgde de boot en dat moest wel woest aantrekkelijk zijn voor de agressieve marlijnen.

Zelfs de stoel was gevechtsklaar gemaakt.

Onderweg en tijdens het trollen zijn we drie keer groepen van ongeveer 20 gewone dolfijnen tegen gekomen. Prachtig gezicht alleen erg lastig vast te leggen met de camera.

Zeemijl na zeemijl trolde we links en rechts om de onderwaterbergen totdat we een aanbeet kregen. Wederom begon één van de linker reels te krijsen. Met een noodgang waren we ter plekke om de andere hengels binnen te halen. Nu was het mijn beurt om een grote vis te drillen, maar jammer genoeg kwam het niet zo ver. De marlijn had de lure voordat we de hengel aanraakte alweer uitgespuugd.

Maar we stonden weer op scherp en de hoop op een vangst was weer gestegen. We waren nu dan ook op de hotspot der hotspotten. Uur na uur, zeemijl na zeemijl werd de hele oceaan afgekamd maar er gebeurde niet erg veel.

Zelfs nadat ik, om het ongeluk af te zweren, mijn gevechtsharnas uit deed kregen we geen enkele aanbeet meer. Wel zagen we nog een hamerhaai voorbij cruisen.

Wat een veel belovende dag was, bleek achteraf toch een tegenvallende dag geworden. Eén aanbeet en heel veel groene diesel hebben we verbrand vandaag. Morgen de laatste dag, dus hebben we nog een kans.

Grtx,

FER