Blaf en blafheet is het momenteel. Fantastisch om lekker in het water te liggen maar om er in te vissen? Zeker niet overdag, maar wellicht wel 's ochtends vroeg. Voor dag en dauw uit bed en de auto in gesprongen naar de Simaja put. Zes uur 's ochtends en een buitentemperatuur van 23°C! Gelukkig een korte broek aangeschoten. Langzaam maar zeker kwam de zon op en begon zijn warmte af te geven.
Paar handjes legkorrels bij de rietpollen te water en de hengels optuigen. De penhengel wilde ik weer beazen met brood maar er was geen vers brood in huis. Voor het vissen op harder had Ben (Dagen zonder schubben) mij verteld dat hij het brood even met kokend water stoomde, waardoor het lekker taai werd en goed op de haak bleef hangen. Dit trukje heb ik de avond van te voren uitgeprobeerd en het brood werd weer lekker vers. Om het brood goed op de haak te laten zitten kneed ik een gedeelte van de broodvlok om de steel van de haak en bevestig hier een klein elastiekje om.
De andere hengel, static line, werd beaast met Frolic brok op de hair en op de haak een dikke worm. Beiden te water en maar wachten wat komen zou.
Na een kleine tien minuten trok de pen mooi weg en na aanslaan trok de hengel fijn krom en ging de karper direct door de slip waarna ook direct de haak gelost werd. Jammer, zo snel een aanbeet en dan..., nou ja, easy come easy gone.
Een kwartier later weer actie op de pen hengel. De pen maakte een klein huppeltje en trok toen langzaam weg. Bij aanslaan ging er een locomotief vandoor. Een grote V vormde zich in het water en trok het wijd op. Niet te stuiten! O, o, de Korum haak op de static line had ik vervangen voor een zwaardere haak, maar nog niet op de pen hengel. En aangezien al een paar keer mijn haken door het geweld uitgebogen zijn hield ik mijn hart vast.
Voorzichtig, heel voorzichtig drillen was wellicht de oplossing maar geen druk zetten was ook geen optie. Dus druk blijven houden en toch maar af en toe de druk opvoeren zorgde ervoor dat de karper beetje bij beetje dichterbij kwam. De 1.75 lbs hengel ving gelukkig de uithalen van de karper lekker op waardoor de karper langzaam aan naar de kant geloodst kon worden. Na een eindeloze dril waardoor ik om half zeven 's ochtends al zwetend bij het water stond kwam de karper richting het net. De eerste mogelijkheid kon niet verzilverd worden want mijn net was te klein om de karper van achteren te scheppen.
Angstvallig zag ik de karper er weer vandoor gaan maar gelukkig begon hij langzamerhand echt moe te worden. Bang om het logge beest te veel te liften waardoor de haak alsnog zou uitbuigen bleef ik geconcentreerd drillen. Uiteindelijk kwam de karper met zijn kop naar voren in de buurt van het gereedstaande net en kon ik 'm scheppen. Het net kon ik niet met één hand uit het water tillen, te zwaar. Hengel neer gelegd en met twee handen kon ik de enorme big op het droge hijsen. Ik kreeg zelfs het gevoel dat mijn schepnet zou bezwijken onder het gewicht.
Met veel moeite heb ik deze ouwe taai kerp vast kunnen leggen op de foto. Meerdere pogingen met de camera op statief met de zelfontspannner gingen onderstaand plaatje vooraf. Het grote gewicht van deze karper ben ik (nog) niet gewoon en omdat ik beschadiging door gestuntel wilde voorkomen zat ik aan het einde van de foto shoot van top tot teen onder het slijm. Overigens ook zwaar hijgend door alle inspanningen.
Om een uur of zeven bewoog de top van de static line hengel. Een paar tikkies waren zichtbaar maar zette niet door met het krommen van de top. Na nog twee tikkies en het slap vallen van de lijn toch maar aangeslagen en de montage binnen gedraaid. Lichte weerstand was voelbaar maar zeker geen karper. Een Gymnocephalus cernuus oftewel een schele pos had de worm te grazen genomen.
Nadat de zon aan het zwerk stond leek de activiteit helemaal over. Geen pieper ging meer af en de springende vissen die veelvuldig het luchtruim kozen tot een uur of zeven waren ook verdwenen. Tijd om weg te gaan en te genieten van de vangsten of nog even ergens anders proberen?
Grtx,
FER
Geen opmerkingen:
Een reactie posten