Simaja put

Donderdag 19 juli 2012

Nadat Edwin en ik ook lid zijn geworden van de Hoornse Hengelaars Bond hadden wij het recht verworven om op de Simaja put te vissen. Een grote vijver die moet bulken van de vis waaronder mooie grote karpers en zeelten. Na ampel beraad en consultatie van de weerberichten hadden we donderdagavond afgesproken.

Harry stond ons bij het pontje al op te wachten en kon ons wegwijs maken op de put aangezien hij hier al jarenlange praktijkervaring had op gedaan. Gelukkig was het droog maar stond er een puist wind waardoor we besloten om met onze rug in de wind te gaan vissen om het nog enigszins behagelijk te hebben.

De Simaja put heeft een oppervlakte van 4,5 hectare en heeft een min of meer rechthoekige vorm met om de 20 meter nette onderhouden platforms waar met meer dan voldoende ruimte gevist kan worden. Een uitgebreidde omschrijving is te vinden via deze link Simaja-karperput-scharwoude.
We hadden afgesproken om met zowel vastlood montages als met de pen te gaan vissen. De vastlood montages werden uitgerust met enkele, halve, grote en dubbele boilies en werden in het wijd uitgeworpen. De pen hengels werden uitgerust met maiskorrels en na het maken van verschillende voerstekken tegen de rietkragen aangeboden.

Het was taai, heel taai. Er was nagenoeg geen azende vis te bespeuren en al onze hengels, zes in totaal, werden niet besnuffeld. Daardoor werd onze actieradius groter en groter en aangezien we als enige aanwezig waren hadden we meer dan voldoende ruimte om te struinen.

Uiteindelijk was ik de gelukkige die een vis mocht vangen. Naast een pluk lisdodde (rietsigaar) trok mijn pen fantastisch schuin weg. Ik hield mijn adem in en mijn hart stopte even met kloppen, terwijl ik nog even wachtte om te zien of de aanbeet doorzette. Dit was het geval en de aanbeet leek verdacht veel op die van een karper zo soepeltjes ging mijn pen er vandoor. Bij het zetten van de haak miste ik alleen massa maar had ik wel een vis aan de andere kant van de lijn. Geen karper maar een kapitale ruisvoorn was er met de buit vandoor gegaan. Okay, het was eindelijk vis maar niet de kneiterkerp waar op gehoopt was.
Na deze aanbeet bleef het taai, heel taai. Wel leek de vis meer te gaan azen want hier er daar onstonden bellen plakkaten en wat ook wel prettig was dat de wind iets ging liggen. Om de vissen toch te verleiden heb ik aan de penhengel een broodvlok gehangen. Op de zoveelste stek naast een rietpol was ik weer de gelukkige die zijn pen zag wegtrekken. Wederom hield in mijn adem in en ook deze wegtrekker zette lekker door. Bij het zetten van de haak had ik deze keer wel massa aan de andere kant en een karper begon te knokken voor zijn 'leven'. Harry en Edwin kwamen aangerend na een brul mijnerzijds en zouden assisteren met het landen van de karper. Maar zover was het nog niet, de karper gaf zich niet zomaar gewonnen. De karper bleef redelijk lang diep zwemmen en gaf flinke kolken als ie aan de oppervlakte kwam. Gelukkig kon ie veilig geland worden en bleek iets kleiner dan verwacht.
Deze schub karper was onzettend donker van kleur met een pikzwarte staart, heel anders dan ik gewend ben in de polder waar de karpers vaak oranje rode staarten hebben.
Blij waren we dat we toch een karper uit de put hadden kunnen verschalken. Edwin kreeg op zijn penhengel ook een aanbeet maar verspeelde de hele boel bij het aanslaan. Hiervoor had ie al 3 keer een haak, aan de waarschijnlijk aanwezige mosselbanken, verspeeld. Ik overigens ook mijn vastlood montage. Dit was bijna de druppel die de emmer deed overlopen omdat hij drukker was met knopen dan met vissen. Maar op het moment dat hij het hengeltje er bij neer wilde gooien kreeg z'n vastlood hengel een aanbeet. Ook Ed had een karper gehaakt die zijn dubbele boilie montage tot zich had genomen. Diep gelukkig was Ed met zijn eerste schubkarper aan zijn nieuwe hengel.
Super, het begon eindelijk los te komen. Nu zou Harry nog een kerp moeten haken maar dit zou jammer genoeg niet het geval zijn. Zelf ving ik nog een tweetal mooie ruisers op de stek waar ik mijn karper ving waarbij het spannende was dat bij het wegtrekken van de pen het net zo makkelijk een karper kon zijn want de aanbeten waren bijna identiek.
De Simaja put sessie met Edwin en Harry was er weer eentje om bij te schrijven en smaak naar meer. Natuurlijk is het een dressuur water maar zeker daardoor extra kicken om hier vis te vangen.

Mannen, dank voor een topavondje.

Grtx,

FER


1 opmerking:

  1. altijd op de kant van de wind vissen zuurstof en los komend voedsel :)

    BeantwoordenVerwijderen